Het ongedwongen gevoel van 'op reis zijn' bevalt ons uitstekend. De zorgen van de dag beperken zich tot: "Waar slapen we vannacht?", "Waar en wat eten we straks?" en "Hoe komen we op onze volgende bestemming?". Azië heeft ons hart gestolen, de schitterende natuur, de boeiende cultuur en de respectvolle manier waarop mensen met elkaar omgaan. Sinds 1993 bezochten we Thailand, Rusland, Mongolië, China, Nepal, Tibet, India, Oezbekistan, Kirgizië, Pakistan, Singapore, Maleisië en Laos. Van elke reis staat op deze pagina een introductie. Je kunt ook de gele buttons in de linkerkolom gebruiken om bij de verslagen te komen. Veel lees- en reisplezier!
Reacties: lode.broekman@travelsandtales.com
Xi'an - China/Tibet 2002 6.41 uur komen we aan in Xi'an. Nog slaapdronken sta ik om me heen te kijken. Mijn hele richtingsgevoel is weg. In mijn beleving staan we aan de achterzijde van het station. Op goed geluk loop ik naar links om er achter te komen dat ik al bijna met mijn neus voor ons hotel sta. Ach, de groep heeft het gevoel dat het allemaal soepel verloopt en daar gaat het om. China-Tibet 2002 | Op weg naar Korla - Xinjiang 2002 De rit voert ons door zeer afwisselend landschap. Vanuit Turpan rijden we eerst nog door groene velden. We verlaten de oase en dan bestaat het uitzicht, zowel links als rechts, slechts uit woestijn. Na een paar uur rijden we de uitlopers van het Tian Shan-gebergte in. Dit is het mooiste gedeelte. Onze bejaarde bus kruipt langzaam omhoog de hellingen op. Xinjiang 2002 |
Hispar La - Pakistan 2001 Vanaf Base Camp (de naam dekt niet helemaal de lading, er is slechts een beschutte plek aan de voet van de pas waar een kamp opgeslagen kan worden, hoogte 4770 meter) gaan we omhoog. Het weer slaat om. Het begint te sneeuwen. Het wordt eerst grijs om ons heen en daarna heel erg wit. We lunchen in de sneeuw, aan de voet van het steile gedeelte (20° tot 30°) van de pas. Hiervandaan gaan we langzaam omhoog, 4 km lang de voetstappen van je voorganger volgend. Meer is er niet te zien. Pakistan 2001 Luang Prabang - Laos 2000 Om 05:15u loop ik door nachtelijk Luang Prabang (Noord Laos), op zoek naar een tuk-tuk die ons naar het busstation buiten Luang Prabang brengt. Slechts een paar ijverige hanen, een huilend kind en de krekels zijn wakker. Mensen slapen voor hun winkeltjes. Bij de tuk-tuk standplaats is het leeg. Geduld. In de verte komt een eenzame koplamp mij tegemoet. Even later zit een tuk-tuk chauffeur mij verbaasd aan te kijken: 'wat moet die ongeschoren westerling hier in vredesnaam zo vroeg op straat?' Laos & Singapore 2000 |
Wuling Yuan – China 1995 De volgende dag kiezen we, in de regen, een alternatieve route om de Chinezen, allen gehuld in dezelfde blauwe regenponcho, en het geijkte pad te ontwijken. Al snel is het pad niet overal meer zo begaanbaar. Keien testen onze bergschoenen, dan weer is de grond boterzacht en zuigt aan onze schoenen. Overhangende takken doen onze knieën kraken. Zakken we niet ver genoeg om onder doorntakken te lopen, hangen onze petten of rugzakken in de boom. Rusland, Mongolië & China 1995 Buchara - Oezbekistan 2001 Ik haast me naar de banja (badhuis) waar ik met een groepje van 6 vrouwen heb afgesproken (de mannen gaan naar de mannen banja - met een arrangement van 6000 sum waarvoor ze een ontzettend zware massage krijgen!). Wij stappen het dome-achtige stenen gebouw in, als je niet beter wist, zou je er nooit naar binnen gaan. Het mag een 16e eeuws badhuis zijn, maar het ziet er niet naar uit dat ze in de tussentijd iets van onderhoud hebben gedaan. Het is er warm. Een aantal houten kasten tegen de muur om kleren in weg te hangen. Lokale dames die ons verbaasd aankijken. Zijderoute 2001 |
Pelgrimroute Mt Kailas - Tibet 1997 "Gisteren voelde ik mij ellendig. Ik wist dat we aan de verkeerde kant van de rivier liepen. Door de sneeuwstorm was de andere kant niet te zien. Mijn warrige gedachten bundelen, we lopen er voorbij! Voor mij zie ik Raimund en Annet, doorbijten. Mijn pas is gedegradeerd tot sjok. Als het stadium van sloffen maar niet bereikt hoeft te worden. Probleem is dat we geen idee hebben waar de eindstreep is, geen idee hoe ver we nog moeten. Als de storm gaat liggen zien we eindelijk in de verte een huisje. Een dik half uur later lig ik uitgeteld in mijn slaapzak. Nog vijf dagen te gaan … Ik kom boven, alleen wat later." Nepal & Tibet 1997 |
Zanskartrek - Ladakh 1998 We moeten voor de zon op de pas zijn met de ezels. Opstaan om 04.30 uur, kamp opbreken en dan gaan we samen met Sonam en de ezels als eersten op pad. De rivier is deels bevroren en dus ook de sneeuw die erboven op ligt. Klauteren, uitglijden en ademhalen, maar vooral stijl omhoog! Ik heb het gevoel alsof we de Mount Everest beklimmen en de top halen geeft waarschijnlijk hetzelfde trotse gevoel. Vooral als de 'lokale mannen' die al boven staan, zeggen dat we sterke, snelle klimmers zijn, kan mijn dag niet meer stuk. Als Lode ook bovenkomt, komen de eerste zonnestralen op de pas. Het is bijna 07.30 uur. Ladakh 1998 |
Bangkok - Thailand 1993 Sfeer op het busstation: georganiseerde chaos, heel veel uitlaatgassen, want ook al moeten we pas over 2 of 3 uur vertrekken, we laten wel allemaal onze motor draaien en dat van wel honderden bussen. Voor al deze bussen honderden mensen. En speciaal voor al deze honderden mensen staan er veel, heel veel vreetkramen, waar de reizigers hun eten voor de lange reis inslaan. Zo ook wij! We vinden onze bus, checken buiten in aan een tafel en worden door een dame naar onze plek gedirigeerd. Thailand 1993 | Hunza-vallei - Pakistan 1999 Om 06.00u vertrekken we met z'n vijven naar de Ultar gletsjer. De temperatuur is nog redelijk. We klimmen en klauteren over brokken puin en rotsblokken, anderhalf uur bergop. Niemand in de buurt, denken we. Dan horen we gefluit, vogels? Het blijken werklui te zijn, die hoog boven ons een nieuw pad aan het maken zijn door stukken uit de rotswand op te blazen … Als we de rivier oversteken (van steen naar steen), vallen de eerste brokken steen al naar beneden. Niet veel later klinkt er dynamiet! Zijderoute 1999 |