Travels and Tales

A'way; Annet op reis in China
Najaar 2001

Reizen met karakter


Mail 1
Het begin is voorspoedig, maak me niet echt druk. Heb het idee dat ik nog niet echt veel aan de groep heb laten zien en verteld. Maar iemand wist me toch al te melden dat ik wel een echte regeldame ben ... hmmm dit tempo bevalt me wel! Leuke groep wel, trok direct erg naar elkaar toe (op Schiphol al). Ze wilden de eerste avond allemaal samen eten (2 gingen op stap met een in Hong Kong wonend familielid en vonden het echt jammer dat ze niet met ons mee konden). De groep vond mijn opbouw voor het eten geweldig (en lekker!); (1) goed en vrij luxe restaurant in Hong Kong om niet te enthousiast te beginnen met vet en minder hygiënisch eten omdat iedereen nog moe is van de reis, (2) dan een lokaal restaurantje in Wuzhou, waar enkel Chinezen eten en de kippenbotten overal op de grond liggen, (3)en dan in Yangshou naar de nightmarket ... Zijn de darmen voorbereid en kunnen ze vrolijk zelf op pad. Vanavond dus ook met de hele groep op stap geweest. Gezellig. Een paar oosterlingen (waar ik het natuurlijk goed mee kon vinden), een paar jongeren (ook jonger dan ik), dan een viertal singles die één voor één even komen buurten ...

Wel weer even stressen de eerste dag; de boottickets lagen in Hong Kong niet klaar en ik had geen telefoonnummer van een medewerker van de agent buiten kantooruren (het was zondag en iedereen was vrij. Gelukkig was er een bijdehante assistant manager in het hotel en hebben we na enig zoekwerk de boel kunnen oplossen. Daarnaast was iemand een duur brillenglas verloren in het vliegtuig, dat gaf ook weer wat graafwerk naar de juiste telefoonnummers ... Vanochtend vroeg op pad met taxi's naar de bootterminal. Bijna een uur later vertrokken dan 4 maanden geleden, omdat ik nu wel ongeveer de wachttijden weet, geeft me zelf ook meer rust (hoewel ik weer voor geen meter heb geslapen vannacht). Ging soepel, iedereen op hetzelfde tijdstip daar. Echter bij het inchecken ... meldt een persoon dat hij z'n ticket in de taxi heeft laten liggen. Wij nog terug om te kijken of de taxi er nog stond. Dus niet, die had natuurlijk allang het kaartje doorverkocht op de zwarte markt! Rest aan het ontbijt gezet en met hem (voor zijn rekening) een nieuw ticket gaan kopen. Hij heeft beloofd als tegenprestatie voor deze slimme actie onze tuin een keer goed te komen doen!

De douanecontrole in Zhauqing verliep soepel, en wat schetst mijn verbazing ... ?! Na al die toestanden die ik de vorige 2 reizen heb gemaakt over het (veel te) krappe busje waarmee we naar Wuzhou moesten, wordt er nu een grote luxe airco-bus ingezet. Vervolgens is het, door mij voorgestelde, nieuwe hotel (ander was een drama met kakkerlakken en slecht sanitair en linke bedradingen) te luxe voor woorden en dat voor weinig yuannetjes. Daar gaat mijn verhaal over minimaal lokaal vervoer en accommodatie in China ... heb er met de groep vrolijk om gelachen en hen verteld dat er nu van moeten genieten en dat het afzien vast nog komt. Wel lekker als het zo blijft eigenlijk, hoewel iemand al zei dat hij zou gaan klagen als het niet avontuurlijker zal worden, die vent heeft wel humor!

Cherry, contactpersoon stond me al springend op te wachten in Wuzhou. De groep vroeg direct of ik overal vrienden heb zitten. Goed, ze vertoonde bij onze eerste ontmoeting dezelfde enthousiasme ... maar het ziet er wel leuk uit; een ervaren reisbegeleider! Ben met Cherry het avondeten gaan regelen en heb voor 2Y (=60 cent) mijn sandalen laten maken. Misschien dat ze met deze investering de rest van de reis overleven. Tja het weer: toch zo'n zweterige 30 graden.

Mail 2
De tocht naar Yangshou verliep heel gladjes. Ditmaal stopten we wel bij een andere lunchtent (okay, die naam is wat teveel van het goede, maar het was toch een aardig wegrestaurantje!) waar er even tussen de Chinese busattendant en mij een spraakverwarring ontstond. Een pauze van 10 minuten was voor mij dus een 'plaspauze', bleek dat we om 11.00 uur 's ochtends al aan de lunch zaten. Verder reed de chauffeur sowieso erg hard door, dus waren we nu een uur vroeger dan gepland in Yangshou! Niemand was dan ook moe en allemaal erg enthousiast. Ben wat dingen gaan regelen en had met de groep afgesproken 's avonds de info- bijeenkomst te doen. Direct daarna met z'n allen naar de nightmarket. Volgens de groep wordt het eten steeds uitgebreider, lekkerder en goedkoper. Wel een hele gezellige avond. Het blijft voor mij nog steeds alles organiseren maar hierna moeten ze het toch echt allemaal zelf gaan bestellen. De kokkin was een onwijs druk en fladderend mens, ik werd er ook bijna hyper van ... Mijn vriend mr. Green was er (natuurlijk!) ook bij en samen met een stel bij zijn guesthouse op het dak (het heet niet voor niets Roof Top bar) nog wat bier naar binnen gewerkt.

De ochtend heerlijk voor mezelf. Bij cafe 7th Heaven langsgegaan om een slang te regelen, omdat een aantal mensen toch wel geïnteresseerd zijn hoe dit nu precies smaakt. De kleine Betty is erg enthousiast, weet dat ik Anja (?!) heet en vraagt of ik weer een bananapancake wil ... Dat mens kent haar klanten, terwijl ik hier nog nooit met de groep ben geweest! Om 13.30 uur vertrekken we met de hele groep (en een 3-tal individuele klanten van VNC - ja, ik doe aan klantenbinding!) naar XingPing, mooie tocht van een uur door de rijstvelden. De groep gaat eerst naar de markt als ik met de dame van het restaurant het avondeten alvast doorspreek. Daarna lopen we een kwartiertje door het dorp en de velden naar een oude boot die ons in 3 uur richting Yanti zal varen en terug. Lekker relaxed over de Li-rivier door het, wat aangemerkt wordt als het mooiste, karstgebied. Onwijs veel waterbuffels in het water, spelende kinderen en een man die een slang probeert dood te gooien met een kei. De groep is echt gezellig en het nieuwe 3-tal past er goed bij, veel kletsen en lachen. In het One World Restaurant eten we een ontzettend uitgebreide maaltijd en wordt iedereen nog vrolijker van het bier. Waarna we terug gaan naar de boot om naar het aalscholvervissen te gaan kijken. Goede toer, we zijn de enigen (dus lang niet zo toeristisch als in Yangshou) om pas om 20.30 uur terug naar Yangshou te rijden. De late aankomst is geen reden om vroeg naar bed te gaan. We gaan met z'n allen naar West Street om nog lang op een terrasje te zitten.

Vroeg op. We gaan met de hele groep een fietstocht maken naar Moon Hill. Een stel had al een toezegging gedaan aan een van de gidsjes die hier lopen en gaan toch op hun zelf. Eerst nog een paar andere fietsen regelen omdat (ondanks de reservering) een andere groep een aantal van 'mijn' nieuwe Giant fietsen heeft meegenomen. Lekker dagje buiten. De klim Moon Hill op laten een aantal mensen aan zich voorbij gaan, maar ik ga met een 5-tal ook nog helemaal naar de top (zogenaamd heel gevaarlijk en moeilijk, maar valt alles mee). Wat niet meevalt is de hitte vandaag. Het heeft al dagen niet meer geregend en het is gewoon benauwd en heiig.

Ik mag nog even rondcrossen op het scootertje van Green's tante, maar ben bang dat ik brokken zal maken, dus ik laat Green één van de groepsleden rondrijden omdat haar fiets toch niet goed was. We krijgen weer een heerlijke lokale lunch en geef de groep de keuze om naar de Buddha-cave of naar Dragon-village te gaan. Slechts 4 willen er fietsen en dus ga ik met de rest naar de grot. Helmpjes op omdat we toch verschillende malen ons hoofd zullen stoten. Irriteert me wel dat iedereen op zo'n moment een foto van mij maakt, waarom niet gewoon leuk van jezelf met zo'n willempie op je kop! Is een reis pas leuk als de reisbegeleider voor gek staat?! Het is glibberig en krap. We zijn dan ook allemaal behoorlijk bezweet en smerig. Ik ben weer hekkensluiter en door de flauwe opmerkingen door de minder serieuze types achterin de rij, ben ik meer aan het lachen dan dat ik vooruit kom en geniet van de opmerkelijke omgeving. Helaas heeft de tour die anderhalf uur zou duren slechts een klein uurtje in beslag genomen, dus kunnen we nog even uitrusten voordat de fietsers terug zijn.

De groep gaat via de onverharde weg nog anderhalf uur door de rijstvelden fietsen als ik de 'kapotte' fiets terug zal fietsen naar Yangshou. Drie kwartier lang met m'n knieën tegen het stuur, op een krakende fiets met een keihard zadel. Ben blij als ik in het hotel ben en een douche kan nemen, om al de leem van me af te wassen.

Heb nog even tijd voor mezelf voordat we met een groot gedeelte van de groep gaan eten. De slang is al binnen. Dus ik roep degenen die het nog levend willen zien en sta er zelf op een afstandje naar te kijken. Als ik later per ongeluk bijna tegen de vrouw met slang op loop ... krijg ik het toch iets benauwder. Daarna heb ik helemaal spijt, als ik sullig sta te kijken en blijkt dat ze er net de kop afknipt! Het bloed wordt in een glas gedaan en met veel alcohol (of is het toch spiritus) wordt aangelengd; snakewine. De groep nipt er een beetje bangig van (inclusief mijzelf) maar het is meer alcohol dan slang dat we proeven. Vervolgens wordt er een slangensoep op tafel gezet, gemaakt van de botten (hebben slangen dan botten?! Nou ja, het is niet echt bot waar wel een ietwat harder iets). En weer later krijgen we slang, in de wok klaargemaakt met kruiden en groentes. Tja, waar smaakt het naar?! Volgens mij naar kip. Ik blijf nog een tijdje hangen bij 7th heaven. Dit levert me later een tweetal cd's en een extra t-shirt (bij de bestelling van de slang krijg je ook een gratis t-shirt, tja ze worden hier ook steeds commerciëler!) van mijn nieuwe vrienden.

Iets uitgeslapen. Ik zal om 10.00 uur de tickets krijgen en controleren en daarna met een 2-tal de Bilian Feng (Green Lotus Peak) beklimmen. Ik heb er verre van zin in. Gelukkig één van de 2 ook niet, nu nog nr 3 overhalen om niet te gaan. Het regent, dus mijn argument dat de trap veel te glad zal zijn, geeft de doorslag. Wil internetten maar op de een of andere manier werkt het allemaal niet zo vlot deze dagen, iedereen klaagt erover. Om 12.00 uur verzamelen we omdat Green voor ons zal koken in zijn Roof Top bar. Bij daglicht blijkt het uitzicht helemaal geweldig te zijn; de Li-rivier met de boten, de daken van de oude huizen. Het eten is ook nog eens geweldig maar veel te veel. Helaas moet ik een paar keer de trap op en neer (5 verdiepingen) om drinken te halen ... Het blijft motregenen, maar doordat het nu een stuk koeler aanvoelt wil iedereen buiten blijven zitten.

Om 15.00 uur verzamelen we in het hotel om met de bus naar het vliegveld te vertrekken voor de reis naar Kunming, verloopt allemaal weer erg makkelijk. De vertrouwde chauffeur staat ons weer op te wachten en ten teken van herkenning zwaaien we alvast door de ramen naar elkaar. Als de groep enthousiaste oh's en ah's uitslaat bij het hotel in Kunming omdat de lobby er zo luxe uitziet, moet ik hun enthousiasme iets temperen omdat we natuurlijk in een minder luxe gebouw ernaast zullen zitten. En nee, omdat dat volgeboekt is zitten we ook hier in het luxe gedeelte. De hilariteit is groot; hoezo probeert onze reisbegeleidster iedere keer te melden dat het minder luxe zal worden: het blijkt iedere keer anders te zijn ... We eten met een paar man in een backpackers-cafe naast het hotel en duiken daarna de bar van het hotel in. Verschillenden zitten aan een cocktail, het begint echt op een luxe verzorgde reis te lijken! De sfeer is geweldig, ik hoop echt dat het zo blijft.

Mail 3 en 4
Kunming; de groep op de bus naar het Stenen Woud gezet. Zelf een aantal zaken geregeld en een aantal individuele reizigers geholpen met het boeken van hun tickets, omdat het mannetje in het reisbureau geen Engels spreekt. Laat er zelfs een paar van meeprofiteren dat wij in Oud Dali worden afgezet en dus niet hoeven over te stappen in Xiaguan (Nieuw Dali). Vond het eerst te veel luxe voor de groep om rechtstreeks door te reizen naar Oud Dali, maar dit maakt het voor mezelf veel makkelijker. Daarnaast 2 jongens ontmoet die over land naar Vietnam zullen gaan. Wist er, na onze plannen van 1995, dan ook alles vanaf. Echter, de trein rijdt niet meer door overstromingen. Hmmm, had graag met hen meegegaan!

Om 15.00 uur de groep opgewacht. Allemaal weer heel enthousiast en met een aantal afgesproken om 's avonds naar de Food Market te gaan. Help hen de goede van de slechte eetstalletjes te onderscheiden en wijs de verschillende mogelijkheden aan. Uiteindelijk splitsen we ons op, omdat de eetstalletjes niet zo'n grote groep aankunnen. We eten voor Y8/pp (laten we zeggen, een dikke euro), dat wordt zo meteen nog moeilijk als we weer 'ns aan een maaltijd van Y30 of Y40 zitten. Daarna duiken we weer de bar van het hotel in.

23/9 vertrek naar Dali. Om 08.00 uur vertrekken we met een grote zeer luxe bus naar het express-busstation. Als we net een eindje op weg zijn, komt een groepslid erachter dat hij zijn money belt op de kamer heeft laten liggen.... Bus laten stoppen en we sprinten 10 minuten terug naar het hotel. Hijgend overtuigen we het kamermeisje dat we nog even op de kamer moeten zijn en gelukkig ligt het ding gewoon op bed, met alles er nog in ... Terug sprinten, maar we zullen wel te laat op het busstation aankomen (buschauffeur wilde niets horen van mijn voorstel om anders met een taxi na te komen!). Gelukkig dat we met zo'n grote groep zijn, daar wacht de bus toch op als je plaatsen hebt gereserveerd. We vertrekken uiteindelijk een half uur te laat. Bus is weer veel te luxe naar mijn zin. Wel zijn we daardoor al om 14.00 uur in (Oud) Dali en lopen we in het zonnetje over de hoofdstraat. Niemand heeft ook maar iets te klagen. Wel hebben we een vreemde tas ergens opgedoken, blijkt van een Chinees te zijn (belangrijke spullen en geld zitten er nog gewoon in!). Helaas willen de dames in het hotel ons niet helpen (of begrijpen ze het gewoon niet?) om de eigenaar op te sporen. Als ik later druk bezig ben excursies te regelen en de infobladen te schrijven, belt het busstation of er een groep Nederlanders in het hotel zit. Ik krijg de ratelende Chinees sprekende dame aan de telefoon en begrijp er geen snars van, in ieder geval zit de eigenaar in Xiaguan (= Nieuw Dali). Ga op zoek naar degene die de tas op de kamer heeft gezet en laat het ding achter bij de receptie. Ook weer opgelost, ze zien maar wat ze er mee doen. Bel met Jim om een excursie te regelen en ben teleurgesteld dat Henriëtte er dit keer niet is om een biertje te gaan drinken.

Laat de groep deze avond zelf op pad gaan omdat ik een eetafspraak heb met Edward, de agent. Een aantal laten duidelijk blijken teleurgesteld te zijn, terwijl hier genoeg leuke backpackers cafe's zitten waar je makkelijk en leuk een avondje met z'n 2'en kan doorbrengen. Philip (gids van de vorige reis) komt ook nog even buurten en onder het mom van 'ik wil een avond een keer vroeg naar bed' kom ik onder een avond algemeen gezwets uit.

Ontbijten bij mijn vertrouwde tentje Old Wooden Cafe. Eigenaar is helemaal blij me te zien en plukt me van de straat. Toont me een 5-tal foto's die ze van ons feestje (vorige groep) hebben opgehangen. Ziet er leuk uit. Vervolgens zitten er nog een aantal in het aanbevelingenboek ... en krijg ik een aantal afdrukken. Hij schudt wel 5x mijn hand. Helaas heeft Philip hier vanochtend een hele grote groep zitten en komt ons ontbijt erg laat. Stuur de groep met Jim mee op excursie en ben zelf eerst een uur bezig met het regelen van een nieuw slot op een deur (kamer van een groepslid). Helaas heeft de man die dit komt regelen een 'stukje uit z'n neus hangen' en ben ik de rest van de ochtend misselijk! Maak mijn boekhouding af en zit een tijdje bij Cafe de Jack. Jack herkent me en komt een tijdje bij me zitten kletsen, laat me overhalen om een chocolate cake te nemen (eigenlijk voor 2 personen, 6 jaar geleden was ik hier helemaal verslaafd aan Noot Lode: dat klopt, ik ook). Smaakt nog steeds geweldig. We besluiten 's avonds met een groepje van 9 ook hier te eten en nog eens 4 cakes te delen (jah, ik groei dicht!). Helaas komt de bestelling niet helemaal goed door in de keuken (ze worden vers gebakken!) en moeten we meer dan een uur wachten. Lig ik weer veel later dan gepland op mijn bed. Wel ontzettend leuk dat de hele groep helemaal lyrisch is over de excursie met Jim. Een groot verschil met mijn vorige groep.

25/9 vertrek vanuit Dali naar ShiZhongShan. Peter en ik helpen Alice (onze gids) op de markt in Xizhou met het helpen sjouwen van de boodschappen die we nodig hebben in het klooster. Na een karige lunch onderweg komen we in BaoShanSi (het hangende klooster in de rotsbergen). Een groepslid (tja, weer dezelfde) wil persé weten hoeveel treden de klim naar boven is. Omdat het naar de top ca. 1000 treden is, doe ik een schatting van 5 á 600. Hij vindt dat dit in de reisbeschrijving had moeten staan (beklimming van Moon Hill was hem tegengevallen en zat hem nog in de benen!), dus besluit ik zelf onderweg naar boven de treden te tellen. Hoe gek moet je zijn?! De 500 klopten precies (hoewel iemand anders er 550 telde, maar ik had met pen en papier geturfd ...). We willen met een paar man helemaal naar boven klimmen, maar nemen het verkeerde pad en eindigen op een dicht begroeid niet-echt-pad. Dus gaan we terug. Gelukkig maar, er barst een heftig onweer los en het idee om dan bovenop een berg te staan.... Het flitsen en donderen komen snel achter elkaar en af en toe heel hard. De regen stort echt met bakken uit de lucht! Ik sta halverwege de berg, schuilend onder een rotsblok, maar kan niet verhinderen dat de (smerige) regendruppels me evengoed nog bereiken. Als het iets minder wordt, ga ik naar beneden en kan het laatste stuk bij een groepslid onder een paraplu lopen. Trek mijn regenjas aan (had ik in de bus laten liggen), leen 2 paraplu's van mensen die beneden waren gebleven en ga de laatste 4 halen. Natuurlijk stopt het onweer en de regen als we allemaal weer heelhuids beneden staan ...

Als we om 17.30 uur in ShiZhongShan aankomen, schenk ik eerst voor iedereen een palmwijntje in om weer warm te worden. Ik heb 2,5 liter (40 á 50% alcohol) meegenomen en de traditionele kopjes hiervoor gekocht, zodat iedereen deze mee naar huis kan nemen. Een paar groepsleden hebben moon-cake meegenomen om te delen (1 oktober is full moon-festival én de nationale feestdag vanwege de vorming van de Volksrepubliek en daarvoor wordt er in deze periode tradionele cake (met noten) gegeten). Goed begin van ons verblijf hier in dit primitieve onderkomen. Groep vindt het geweldig. Na een 2e borrel laat ik ze eerst de spullen op de kamers zetten, zodat dat vanavond niet in het donker met onze zaklampen hoeft te gebeuren. Daarna verzamelt iedereen zich weer op de binnenplaats, gaan er een stel kaarten en worden er moppen getapt. Alice verzorgt samen met de mensen van het guesthouse het eten en wij kunnen niets anders doen dan nog een borrel nemen. Het eten is geweldig, Alice kan geweldig koken en heeft veel te veel bereid. Daarna gaan we naar de 'meetingroom' een vaag verlichte ruimte met sierlijk bewerkte houten stoelen en wordt gestart met hints, thema 'reizen in China'. Gelukkig is er een oneven aantal en mag ik de stopwatch bedienen. Heel veel lachen. Het woord 'reisbegeleidster' werd het snelst geraden ... De palmwijn is geheel opgegaan en wordt aangevuld met bier.

Om 08.00 uur aan het ontbijt. De echte vroege vogels hebben ons met hun enthousiaste gepraat al ruim voor dit tijdstip wakker gemaakt ... Ondanks dat de zon niet echt schijnt, is het wel droog en besluiten we er een rustige ochtend van te maken, omdat de groep het hier geweldig vindt. De groep gaat met Alice de grottempels in, heb ik lekker even de tijd om voor mezelf te zitten. Helaas wordt de rust wreed verstoord door een Chinese tourgroep, die vindt dat ze hun aanwezigheid moeten melden door gillend (+ echo) door de bergen te lopen. We stoppen onderweg naar Lijiang voor een noodlesoup, een hele grote kop voor slechts Y3 (1 gulden).

In Lijiang moet ik als een gek het één en ander regelen, bustickets naar Panzhichua, excursies naar Snow Mountain en Tiger Leaping Gorge, de muziekvoorstelling van de Naxi's. Ik red het allemaal niet meer voor 19.00 uur als we met 15 man hebben afgesproken om door de oude stad te lopen (om een beetje richtingsgevoel te kweken) en daarna te eten. We gaan door in een Koreaans restaurantje, waarna ik de groep verdeel over verschillende internetcafe's en zelf nog de kaartjes voor de muziekvoorstelling regel en met 2 man op zoek ga naar een disco ... Die vinden we niet, maar wel een rollerskatebaan een een karaokebar! We laten beiden aan ons voorbijgaan. Ik ga naar bed als de andere 2 nog weer naar de oude stad lopen.

Volgende ochtend dus eerst op zoek naar een busje voor de 6 mensen die naar Jade Dragon (Snow) Mountain willen. Om 07.30 uur ren ik alweer door Lijiang. In plaats van een dure eigen bus vind ik de lokale minibusjes voor Y8/per persoon. Regel na het ontbijt zitplaatsen en zwaai hun uit ... en bedenk dat ik toch wel heel veel voor ze regel. Ik wilde graag zelf mee maar moet nog steeds bij verschillende reisbureautjes langs om een bus/tour te regelen voor 14 man naar de Tiger Leaping Gorge. Ga daarom morgen maar mee om te kijken hoe het er nu uitziet ... nu er een weg is aangelegd door de schitterende kloof waar we in 1995 in alle rust nog door heen hebben gelopen. Zal wel een teleurstellende ervaring zijn, maar toch.

Hoewel ik het de afgelopen relatief rustig aan heb gedaan, ben ik nu gewoon moe. Heb vandaag maar laten vallen (toen de groep in een overmoedige bui was) dat er bij deze luxe verzorgde reis (allerlei exursies en toestanden geregeld tot nu toe) dat daar ook een luxe fooi bij hoort ...

Mail 5
Als ik op mezelf door de oude stad van Lijiang loop, denk ik een bekend gezicht te zien, maar kan het niet plaatsen. Als ik hen even later weer zie lopen, schiet het me ineens te binnen; het is Dirk van de atletiekclub! Even bijgekletst (zij reizen met Baobab, natuurlijk lang niet zo leuk als met VNC en mij als tourleader!) en dan gaan we weer door.

Begin van de avond ga ik met een groepslid naar de kapper. Heerlijk een half uurtje de haren laten wassen en een hoofd-, rug- en gezichtsmassage. Maar de haren moeten ook geknipt en dus loop ik nu (voor totaal hfl 5,-) met een 'Coupe China'. Wel grappig dat alle dames van de groep door mijn enthousiaste verhalen ook allemaal zijn geweest. Een tweetal heeft zelfs een knipbeurt aangedurfd!

's Avonds verzamelen we om naar de Naxi-muziekvoorstelling te gaan. Ik ga toch mee op een kaartje dat over is, omdat een groepslid te ziek is om mee te gaan. Helaas is Xuan Ke, de oprichter, er dit keer zelf weer bij en hij zit behoorlijk op de spreekstoel. Hij geeft dit keer geen uitleg over de instrumenten en slechts een derde van de voorstelling bestaat uit muziek. Ik houd dat geleuter niet vol en ga buiten een ijsje eten. Groep vond het ook minder.

28/9 Helaas haken er een aantal mensen af voor de excursie naar de Tiger Leaping Gorge. Natuurlijk net nu ik de boekhouding helemaal heb bijgewerkt. Ik vind het niet fair voor de anderen om nu een hogere prijs voor de bus te berekenen, dus komen we overeen dat de mensen die afhaken wel voor de bus betalen.

Uitzicht onderweg in de bus is geweldig. Vlagen mist hangen in de bergen, onder ons zien ze al de Yangtze-rivier. Bij aankomst herken ik echter niets van de Gorge. We kunnen via een vlak, aangelegd pad naar 'de plek' waar een tijger over de rivier zou kunnen springen. Wel heb je het idee dat je ieder moment één van de los- (lijkende) zittende rotsen op je kop kan krijgen. Loopriksja's kun je nemen als je zelf te lui bent om het pad te lopen van ca 45 minuten. Onderweg veel marmeren bankjes om uit te rusten (marmer is nog wel aardig omdat de weg die is uitgehakt/ opgeblazen met dynamiet in een marmeren rots zit). Er staat er een groot glimmend zwart beeld van een tijger! Ik wijs een paar enthousiaste mannen op een soort van begroeid pad/trap de berg op. Heb zelf mijn sandalen aan en dat loopt daar voor geen meter (heb het nog wel even geprobeerd, geen succes, daarnaast zitten er wel veel hele grote spinnen!).

We lunchen bij één van de nieuw aangelegde restaurantjes bij de parkeerplaats. Groep vindt het allemaal mooi, maar ik ben erg teleurgesteld (vind het zelfs een slappe excursie), het heeft niets van het avontuurlijke van 6 jaar geleden! We rijden door naar de 'first bend in the Yangtze-river'. Weer iets wat de Chinezen tot toeristische site hebben gepromoot. Het plaatsje Shigu is wel aardig, maar daar blijft het dan ook bij. Gelukkig zijn we op een redelijke tijd terug in het hotel. Ga met een groepje eten in de oude stad. Een tweede verassing: Henriëtte (die ik in Dali heb gemist) komt binnenlopen met een paar klanten! Kan geen toeval zijn. We spreken af om 's avonds nog een borrel te drinken en ik rol toch net weer iets te laat (01.30 uur) mijn bed in.

29/9 Een lange dag. Met de bus naar Panzhihua en dan met de nachttrein naar Chengdu. Omdat ik de andere 2 reizen overdreven vroeg in Panzhihua aankwam, besluiten we dat we als groep wel wat extra slaap kunnen gebruiken nu we toch met een eigen bus gaan, dus vertrekken we pas om 08.00 uur. Ontbijtpakketje van het hotel mee en het lijkt een geweldige dag te worden. Mooi uitzicht vanuit de bergen op de Yangtze-rivier. Onderweg veel mensen die de rijst oogsten (die ik in mei geplant heb zien worden). Geel-groene terrassen waarin in het midden groepjes mensen de lange planten bij elkaar binden. We lunchen vroeg. Merk wel dat ik moe ben. Niet genoeg plaats en eet dus bij de chauffeur (zoals de man het eigenlijk ook verwacht!) mee met de lokale gerechten (vissenkoppen, spicy koude beef, rauwe pepers (?!) terwijl de groep de aangepaste gerechten krijgt. Ik laat de groep nog een stukje vooruit lopen op de bus, maar we rijden er al snel achteraan als het begint te regenen. Niet lang daarna hebben we echter een dik uur oponthoud omdat de weg daar erg slecht is en een vrachtwagen vastzit!

Hoewel ik moe ben, kan ik toch geen oog dicht doen. Maak me zorgen of we wel/niet op tijd zullen komen. Ruim met de chauffeur over gehad en hij doet erg zijn best door pittig door te rijden. 18.00 uur, het tijdstip dat ik de treintickets zou krijgen, gaan we niet halen. Maar als we om 17.00 uur Dukou inrijden, weet ik dat we het wel zullen halen. Het contrast met vanochtend is enorm; het uitzicht dat eerst een mooie natuur en bergen was, is nu een industriegebied van steenkool, ijzererts en grauwe huizen. Weer een vrachtwagen vol met steenkool die gekanteld in de modder hangt, maar we kunnen er nog langs. We zijn om 18.30 uur op het station. De groep kan nog snel wat eten, voordat we om 19.00 uur direct doorlopen het station in naar de trein. Het is bloedheet in de stoptrein, weinig wind, veel stops en hele lange tijden dat we stilstaan. De groep slaapt redelijk, ik geweldig met mijn oordoppen in en een oogmasker op (nogmaals dank KLM!).

30/9 Om 10.00 uur komen we in Chengdu aan. Vandaag is de vakantie in China begonnen. Beredruk op het plein voor het station. De ouderen in de groep zijn niet echt enthousiast bij het idee dat ze de tjokvolle dubbeldekker stadbus in moeten. Ikzelf vind het nog steeds geweldig en de meeste jongeren ook, volgens hun eindelijk avontuur! Ondertussen is er weer een onderdeel van mijn Chinese rolkoffertje afgebroken ... er blijft weinig van over!

Een groepslid wil persé een excursie naar de panda's (Panda onderzoekcentrum) en de Bauguan tempel (ruim een uur buiten de stad). Ik kan hem dat niet beloven (daarnaast zijn er ook genoeg interessante tempels in het centrum). De panda's zijn het makkelijkst te bereiken met taxi! Ik hoor hem zeggen dat ik het niet 'kan' regelen, dus ik doe er een schepje bovenop; ik 'wil' het niet. Een aantal mensen moeten er hard om lachen, uiteindelijk gaat het hem erom zo goedkoop mogelijk bij de tempel te komen, dus vraagt hij de twee dames waarvan hij verwacht dat ze wel mee zullen gaan. De ouderen die ook graag volgzaam zijn, sluiten aan en hij schrikt ervan als hij ineens 11 man heeft. In het hotel probeer ik toch nog maar een busje te regelen, maar door de vakantie is het onmogelijk. Ik bekijk het geklungel (met leedvermaak?!) vanuit de lobby als er door het groepslid wordt onderhandeld met taxichauffeurs, de rest staat er ook bij te gniffelen.

Loop samen met 2 anderen naar Bean's om voor de avond te reserveren, blijkt opgedoekt! Dus gaan we rustig naar Renmin park en zitten met z'n vijfen 3 uur lang mensen te kijken en volgen de soap dat een dronken stel ons voorschotelt. We drinken 'clear mind' en 'energizing' thee, maar twijfelen of het echt helpt. Wel heb ik zo eindelijk een rustige middag. We slenteren terug en stappen de 'Pizza Inn' binnen. Foute naam, geweldig tent. Wanna en Linda (en hulpjes) serveren de heerlijkste westerse gerechten met ongekende service; warm handdoekje om handen en gezicht te wassen, garlic bread vooraf, het eten staat tegelijkertijd (en in een mum van tijd) en ook nog bij de juiste persoon op tafel en daarbij krijg je 30 min gratis internet. Ik heb er weer een paar vriendinnen bij!

Er melden zich 16 man voor het avondeten! We splitsen de groep op; de ouderen gaan naar een Chinees restaurant en de jonkies (dus ik ook!) eten pizza met brownies toe bij Wanna en Linda. Ondertussen ben ik Annemarie tegengekomen (collega reisbegeleidster VNC van een Tibetgroep). Gaat helemaal niet goed met de groep en we spreken dan ook later op de avond af bij Paul's om te roddelen (of heet dat gewoon afreageren?!). Helaas zitten er ook een aantal mensen bij van mijn en haar groep, dus moeten we ons inhouden. Gelukkig heb ik nog een paar adresjes en telefoonnummers die haar kunnen helpen de komende dagen. Voorbeeld van onvoorziene verwikkelingen tijdens haar reis: gereserveerd hotel in Lijiang is door de overheid opgeëist i.v.m. partijleden die een bijeenkomst hebben, alle hotels zitten i.v.m. de vakantieperiode bomvol ...

Mail 6
1/10 Omdat de groep van gisteren hele enthousiaste verhalen heeft over de 'new born' pandabeertjes (ondersteund door een stukje video van een groepslid), besluit ik vanochtend met een groepje mee te gaan naar het Panda Breeding Research Institute. Om 07.00 uur aan het ontbijt, Wanna opent speciaal voor ons 2 uur eerder! En met taxi's naar het park, jammer dat ik op zo'n moment voor iedereen weer de onderhandelingen moet doen. Ons taxichauffeurtje belooft ons na 2 uur weer op te halen (dat dat toch allemaal lukt met mijn boerenkool Chinees!).

Eerst even melden hoe belachelijk laag ik de prijzen hier vind! Betalen we voor het Stenen Woud een toegangsprijs van Y80/per persoon (27 gulden), hier betalen we slechts Y10 (3 gulden)! Je zou denken dat hier het park onderhouden moet worden, voer voor die beestjes gekocht, de artsen en verzorgers moeten betaald. Iedereen zou met liefde meer betalen, het is echt de moeite waard. Maar voor een park met een paar stenen, waar enkel een paar dames in klederdracht rondhuppelen ... kromme gedachtes hebben die Chinezen toch.

Verder: GEWELDIG!! Het park ziet er nog hetzelfde uit als 6 jaar geleden (en dat terwijl de Chinezen niet echt goed zijn in onderhoud) veel groen en bamboe, ruime hokken met groene buitenverblijven. Eerste panda die we zien is 25 cm, fluffy zwart/wit en ligt in de couveuse ... Enkel het buikje zien we bij de ademhaling op en neer gaan. Drie zusters/doktoren eromheen in operatie-outfit, dus er wordt goed op ze gelet. Het park ziet er goed verzorgd en groen uit. Langs ieder pad staat hoog bamboe en gras. We wandelen door naar de eerste verblijven. Twee volwassen panda's wachten binnen op hun appeltje, voordat ze weer naar buiten mogen, omdat hun buitenverblijf wordt schoongemaakt. De een 'ijsbeert', de ander staat op zijn achterpoten tegen het hek. Deze zijn, gezien de regen van de afgelopen dagen, niet echt wit meer ...

We lopen een eind verder en dan zitten daar ineens in het hoge gras twee peuterpanda's op hun gat, achteroverhangend tegen een boomstronk. Buik en achterpoten vooruit, bamboe etend. De één lui, pakt de bamboe van de ander af. De ander loom voorover leunend om met z'n klauw, nauwkeurig de lekkerste bamboetak uitzoekend, een nieuwe te pakken. Als een tourgroep voorbijkomt, besluit de één dat het teveel wordt en waggelt weg. De ander besluit een boom in te klimmen, maar doet dit zo langzaam, onhandig en stijf dat zijn publiek in een deuk ligt. Vanuit de hokken komt een oorverdovend lawaai; een grote mannetjes panda mag niet naar buiten en is het daar absoluut niet mee eens.

We wandelen door naar de achterkant van het park. Hier is het een grote kleuterschool. In een buitenverblijf liggen drie middelgrote panda's in het gras te stoeien, rollen over elkaar heen. Maar ze zijn zo sloom dat het net een vertraagde film lijkt. Daarnaast ligt een klein pandaatje op een rotsblok te slapen en weer twee anderen hangen in een boom. We blijven een halfuurtje staan voordat we naar de 'new borns' lopen.

Weer een 25cm grote panda in een couveuse, maar ook een haarloos mormeltje van nog geen 10 cm die in de couveuse rusteloos heen en weer krioelt. Helemaal vertederd zijn we als in het hok ernaast een moeder achteroverhangt tegen de muur en op haar buik een kleintje heeft. Als een mens pakt ze met de twee voorpoten de kleine op en legt de kleine op de borst. De kleine panda zakt vervolgens met dezelfde gang weer naar beneden.

We lopen terug via de 'kleine' rode panda. Deze kleinere panda's klimmen via dunne ver doorbuigende takken van de ene naar de ander boom om vervolgens lui naar beneden te klauteren, hun lange staart om de boom krullend. Tijd om terug te gaan. Arno (voorheen vrachtwagenchauffeur) mag even in de 'van' van onze taxichauffeur rijden. Slimme vent, heeft zijn taxi omgeruild voor een van en stelt ons voor om met z'n achten voor 3/4 van de prijs van twee taxi's ons terug te brengen naar het hotel. Wel zitten we daarvoor een uur lang opgepropt, met stijve knieën en houten gat opgevouwen achterin.

Ondertussen begint het ook nog eens verschrikkelijk te hozen. Nogal vervelend omdat we straks naar de airportbus moeten lopen; i.v.m. de vakantieperiode is er geen bus meer te krijgen!. Ik denk niet dat de groep dat leuk gaat vinden, maar ik heb ze voorbereid. Maak me in de taxi druk over het feit of we wel op tijd terug zijn om nog te kunnen lunchen, maar ook of we met deze drukte op de weg wel op tijd op het vliegveld zullen zijn (ondanks dat ik al een extra halfuur heb gepland) ...

Ik ren in de regen naar Pizza Inn voor de lunch, glij raar uit en hoor 'Annie'-geroep. 'Li nog wat', op de fiets met dochter, heeft het goede nieuws dat ze toch een 30-personenbus heeft weten te regelen. Ik heb ook overal vrienden en deze groep heeft op de een of andere manier altijd geluk! De bus is weliswaar erg oud, maar de groep is er helemaal blij mee. Ondertussen is het ook weer gestopt met regenen en rijden we ook nog binnen een half uur naar het vliegveld ... wie heeft er iets te klagen?!

Eén keer gaat de X-ray-machine loeien, maar na het openen van de bagage mag alles gewoon door. Bij de security-check worden er echter 5 zakmessen in de handbagage gevonden. Ik volg braaf het security-ambtenaartje naar de catacomben van het gebouw, zoek mijn rugzak en mag ze daar in stoppen. Vlucht gaat soepel, hoewel de groep quasi-teleurgesteld is omdat ze dit keer geen tas of pen krijgen ... Zelfs de transferbus staat ons al op te wachten en ziet er goed en nieuw uit. Vervolgens wil de hele groep morgen mee op excursie en wil iedereen vanavond mee eten bij het 'rode lampionnen restaurant'. Geweldig eten, tl-lampen, harde stoelen en weinig sfeer. We blijven lang hangen. Ik heb veel gerechten besteld, maar omdat het zo lekker is wil iedereen extra bestellen. Ik blijf de hele avond weer aan het regelen: gerechten uitzoeken, drank bestellen, bijbestellen en betalen.

Besluit morgen toch maar niet mee te gaan naar het Terracottaleger en wat rust te pakken. 1 oktober-holiday. Geen bijeenkomsten gezien voor National Day, maar het is natuurlijk ook Moon-holiday (is min of meer een feest om met je familie te vieren). Wij hebben i.i.g. genoeg moon-cake gegeten (verschillende varianten, lekkerste zijn die met noten!). Tja de vakantie; had gisteren de groep om 07.00 uur al op pad gestuurd. Vond men erg vroeg, ondanks dat er op dat tijdstip al diverse tourgroepen op een bus stonden te wachten. Uiteindelijk waren ze erg blij, omdat ze als eersten bij het Terracottaleger waren en toen ze weggingen over de hoofden konden lopen. Daarnaast is het in de stad wel veel drukker als anders, maar toch niet zoals ik het in de mei-vakantie in Shanghai heb gezien. Normaal zou ik naar de Bell-tower gelopen zijn vanochtend, maar heb toch maar besloten 'm'n rust' te houden door een brommertaxi te nemen, zodat ik niet honderd keer omver gelopen zou worden door een Chinees (voor hen is het heel normaal om tegen je op te lopen, zonder sorry te zeggen!). Zo'n brommerdingetje geeft het gevoel dat ik aan het reizen ben, anders zie ik alleen het hotel van binnen, het volgende restaurant waar ik met de groep zit en de luxe vooraf geregelde bussen. Verder heb ik al wel vooruit gebeld naar Beijing om voor de Peking Opera kaartjes te regelen, een bus naar de Chinese Muur (ook al weet ik nog niet of iedereen meegaat) omdat het daar nu ook erg druk zal zijn. Kosten liggen ook veel hoger, vaak 30 tot 50%.

Nog steeds irriteer ik me vreselijk aan de dametjes die in de supermarktjes/winkeltjes achter m'n gat aanlopen. Ten eerste beginnen ze schel met 'Hello?', daarna voel je je voortgedreven. Bekijken alles wat je doet, staan het liefst binnen je privé-1 meter-cirkel en doen de meest irritante suggesties voor eten. Ben ik bijvoorbeeld op zoek naar yoghurt, roepen ze 'hé' en duwen een zak chips of koekjes onder je neus. Ontwijken kan niet, het enige dat rest is de winkel uitvluchten en het opnieuw te proberen in een ander stalletje.

2/10 Om 07.00 uur zwaai ik de groep uit en duik mijn bed weer in voor drie uurtjes. Heerlijk. Daarna dramatisch lang bij de bank gestaan om de excursiepot van $ naar Yuan om te wisselen. Alle biljetten (en het zijn er veel, allemaal $1- en $5-biljetten) worden gecontroleerd op vouwtjes en recht gestreken, nummers en jaartallen worden twee keer gecontroleerd om vervolgens vier keer het stapel geld na te tellen en dan aan mij te vragen 'How much?'! Maar ik ben uitgeslapen en ik kan vandaag alle Chinezen aan!

Na de boekhouding en voorbereidingen voor Beijing, zak ik op het stationsplein neer om toch iets van de zon mee te krijgen. De groep komt niet veel later terug van het Terracotta leger en ze zijn allemaal enthousiast, vooral omdat ze de grote meute voor waren vanochtend. We spreken met een groep van 14 af om 's avonds te eten. Het plan was om 10 minuten verderop naar een vreetsteeg te gaan. Maar het straatje achter het hotel heeft ook veel typische Chinese eettentjes. Ik controleer het eten dat er bij een op de tafels staat en dus zakken we neer bij de dichtstbijzijnde eettentje. Voor de verandering regel ik de bestelling maar weer. Eten is tot nu toe iedere keer geweldig geweest. Zorg ervoor dat er iedere keer weer iets nieuws op tafel staat, dit keer onder ander een hete bak (het is een en al chilli) met kip en groente. Ook hier bestellen ze de sweet en sour pork opnieuw. Dit is nu al de zoveelste dag dat ik met pijn in mijn buik van het vele eten met de groep naar de bar afzak.

3/10 Laat de groep verplicht uitslapen. Ze kunnen pas tussen 09.30 en 10.00 uur hun bagage bij mij op de kamer kwijt. Iedereen is lekker relaxed en enthousiast. Gaat goed zo. Bel met Beijing en ga met een brommertaxi naar het centrum. Straks lekker de moslimwijk in. Vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Beijing. Reis schiet al weer aardig op.

Mail 7
Na het internetten de straat op naar de moslimwijk. Ik kan over de hoofden lopen! Slenter naar de drumtoren, vind een dumpling zaak en schuif aan. Geen 'Hello?'. Krijg een bak dumplings voor mijn neus. Y5 betalen en klaar. Verderop in de wijk, de typische moslim eet- en verkoopstalletjes met schapenkoppen, -poten, -pens en lever. Vliegen zwermen er omheen en een daarbij horende typische geur verspreidt zich. Ik vind zowaar verse notencaramel. Dus ik trakteer mezelf op een zakje dat net genoeg is om misselijk van te worden.

De rust in de zijstraatjes is opvallend. Zelfs aan de zijkant (buiten de toeristenroute) van de Great Mosque heerst absolute rust, vogeltjes fluiten. Geniet van mijn rust en slenter naar het kinderpark. Hele families zijn hier vandaag te vinden; vissend, wandelend en hangend in het gras (wat verboden is en dat begrijp ik zelfs uit de, voor mij, onbegrijpelijke tekens!). Ik negeer de 'hello?'-kinderen en geniet van de zon. Ben getuige van een bruidskledingfotosessie (of toch een verkleedpartijtje voor een fun fotoserie?) en word even later zelf als fotomodel gebruikt door verschillende studentengroepjes. Ik mag natuurlijk niet op mijn plekje blijven zitten, maar word voor verschillende decors van struiken en bomen gezet. Ik vind dat ik minimaal een gesprekje moet hebben gevoerd, zodat ze iets meer weten over de persoon die op hun foto staat. Hun engels is echter minimaal, chinees willen ze al helemaal niet met me spreken en dus blijft het bij een klungelig gelach. Jammer dat ik nooit bij heb gehouden bij hoeveel verschillende mensen ik al in het fotoboek zit, tel daarbij mijn groepsleden op en ik begin bijna op een Bekende Nederlander te lijken!

Om 17.00 uur vertrekken we lopend naar het treinstation. We kunnen direct doorlopen naar onze luxe nachttrein. Helaas staat de trein dit keer niet op perron 1 en moeten we onze bagage steile trappen op- en afzeulen. Vervolgens zit de sneltrein ook nog eens helemaal vol met allerlei toergroepen ... Vooral de leden van een luidruchtige groep van Summum willen vertellen over alles dat op hun reis is misgegaan. Gelukkig is mijn groep alleen maar aan het lachen over hoe soepel het allemaal wel niet verloopt! Ikzelf zit samen met een groepslid een treinstel verderop tussen de Aussies en Kiwi's. Gezellig, want we krijgen i.v.m. een verjaardag direct champagne in de hand gedrukt! Verder praten we de hele avond met een tweetal Aussies die lesgeven in Baotao (Binnen Mongolië); altijd interessant!

4/10
Ai Dong, onze agent, staat ons al op te wachten op het perron. Gaat allemaal zo soepel dat we binnen een half uur al in het hotel staan. De kamers zijn nog niet eens klaar! Dus houd ik mijn infopraatje en gaat de groep eerst koffiedrinken. Het verliefde stel heeft om een aparte kamer gevraagd. Ai Dong helpt me dit te regelen en het verbaast mij hoe makkelijk dit gaat, ondanks de vakantieperiode. De dochter van het stel dat een week langer in Beijing zal blijven, is er ook en wil een nachtje bij haar ouders op de kamer, mee naar de opera en mee op excursie naar de muur en dus moet ook dit allemaal even geregeld worden ... De Summum-greop komt binnen als wij al naar onze kamers gaan.

Neem zelf een taxi naar de KLM voor het herbevestigen van de tickets, verwen mezelf (begint standaard te worden) op een Starbucks bak koffie en ontmoet 2 meisjes die allebei in China lesgeven; de een aan expat-kinderen, de andere aan rijke Chinezen die volgend jaar naar Engeland gaan voor een uitwisselingsproject. Die dames verdienen niet slecht! Met een paar man eet ik nog snel even bij To Fu Lou (mijn thuis hier in Beijing!) voordat we met de hele groep naar de Beijing Opera gaan in het Qianmen hotel. De prijzen zijn hier in Beijing beduidend hoger, maar deze groep is echt makkelijk; roepen enthousiast dat het allemaal nog steeds veel goedkoper en veel lekkerder is dan in Nederland. Deze groep is echter minder enthousiast over de opera-voorstelling ... opnieuw naar To Fu Lou voor een borrel (bar van het hotel is veel te duur: het bier kost hier Y5 en in het hotel Y40!).

5/10
Om 07.00 uur verzamelen in de lobby. Ik ontmoet een 5-tal individuele reizigers van VNC. Zijn onderling aan het ruziën dus ik laat ze maar weer snel alleen. Daarnaast zijn er een aantal VNC-klanten voor de Beijing Marathon van 14/10. Als ik dat geweten had! Was ik toch minimaal teruggegaan om te gaan kijken ...

Bij de muur (Mutianyu) eet ik eerst met een groepslid een noodlesoepje als ontbijt om daarna samen met hem omhoog te klimmen. We besluiten (weer!) rechtsaf te gaan omdat het groepslid graag het niet-gerenoveerde gedeelte van de Muur wil zien. Na een pittige afdaling en een nog pittigere klim, kunnen we door een palenhek klauteren en doorlopen over een vrij vlak pad tussen de begroeiing op een vervallen stuk muur naar het hoogste punt (oude uitkijktoren). Hiervandaan hebben we een geweldig uitzicht over 3 kanten van de muur: het gerenoveerde stuk (waar zo'n beetje alle toeristen op dit moment lopen) en de, in 2 verschillende richtingen lopende overgroeide en afgebrokkelde stukken muur en torens die slingerend door de bergen lopen. Her en der wordt de rust verstoord door schreeuwende Chinezen die hun echo willen horen en door elkaar fotograferende pubers. Helaas blijft het heiig en kunnen we niet heel ver van ons afkijken. Wel wordt het in de loop van de ochtend steeds drukker, busladingen vol toeristen komen gillend voorbij. Goed dat we weer vroeg waren vertrokken.

Changling. Een groepslid wil niet met de groep mee en blijft bij mij bij de bus. Dus hangen we een ijsje etend op de instaptrede van de bus. Als een stel Chinezen het groepslid willen fotograferen met hun dochtertje op schoot, moet ik er natuurlijk bij gaan staan om het gezinnetje compleet te maken!

Terug in het hotel vind ik een briefje van Chris (collega VNC). We zitten weer tegelijkertijd in Beijing! We praten bij in de lobby en hebben allebei het idee om vanavond bij To Fu Lou te gaan eten. Niet erg, hij heeft slechts 9 man in de groep en ik ben in de veronderstelling dat er slechts 4 man meegaan vanavond, dus kunnen we ons opsplitsen over de 2 ruimtes. Verkeerd ingeschat; i.p.v. 4 man gaan er 12 mee! Het restaurantje zit ook nog eens vol met Chinezen, maar wordt uiteindelijk een knusse aangelegenheid. Ik borrel met Chris nog tot 01.00 uur, als ik bedenk dat ik nog briefjes bij de groep onder de deur moet doorschuiven. Helaas zitten we verdeeld over 5 verdiepingen…

6/10

Wil uitslapen, maar er wordt veel gebeld en op de deur geklopt. Sta 2 keer op om iemand van de groep een tas te geven (die nog op mijn kamer stond) en voor twee groepsleden die nog een vraagje hebben. Jammer dat ze me nu pas meevragen naar het Zomerpaleis te gaan, moet nu de excursie- en fooienpot afwerken voor degenen die morgen weggaan en het restaurant (waar we vanavond ons afscheidseten hebben) gaan voorbespreken.

Even snel een dumplinglunch bij To Fu Lou gehaald (gratis natuurlijk!) en blijf me verbazen hoe normaal het hier is dat de 'leftovers' mee naar huis worden genomen. In ieder restaurantje staan de kunststof bakjes al klaar. Het is koud in Beijing. Geen zon (en gisteren was die er wel, maar was het nog fris). Mijn voeten (in sandalen) zijn gewoon ijspegels (hoestje begint al te komen)! Daarnaast is het volgens de groep erg druk in het centrum (ben er nog niet echt geweest!). Degenen die naar de Verboden Stad en het mausoleum van Mao zijn geweest hebben weinig tot niets gezien. Laat het een beetje aan me voorbijgaan. Krijg bij Beihai-park te horen dat ik pas na 16.00 uur naar het restaurant kan, dus slenter terug naar Tiananmenplein om te internetten. Ik vind het zelfs als ik op een afstandje sta te kijken al te druk.

18.00 uur opnieuw naar Beihai Gongyuan. Tiananmenplein is bomvol. Grote groepen soldaten marcheren/laveren door de mensenmassa. Moet een kaartje kopen voor het park (nu Y5 i.p.v. Y10 overdag) terwijl de rest van de groep later gratis mag! Langs de witte stupa, die ergens in 1650 is neergezet voor het bezoek van de Dalai Lama destijds. FangShan restaurant, een soort van hele grote pagode, ligt net als de stupa op een eiland binnen een hele grote vijver. Een traditioneel Chinees geklede dame staat me op te wachten met een verlichte rode lampion. Zij (en meerdere collega's) begeleiden de gasten naar de verschillende keizerlijke vertrekken. Wij hebben een zaaltje voor onszelf. Vanzelfsprekend in keizerlijk geel aangekleed; van tafellaken, servetten, servies tot stoelbekleding. Ik onderhandel even over mijn bijdrage, want een tourleader is toch free of charge?! Prijs voor het eten is hier Y150/pp. Vergelijking met de bedragen, bijvoorbeeld in Yangshou Y15/pp ...) . Vraag naar de naam van onze begeleider. Schattig mannetje; hij in zijn beste Engels en ik in mijn beste Chinees; de enige manier om elkaar te begrijpen.

Groep druppelt langzaam binnen. Helaas komt een groepslid ruim een half uur te laat. Hij had op het infovel van collega Chris gekeken i.p.v. op die van ons (we hebben eerst nog op hem gewacht, daarna naar het hotel gebeld ...). In verschillende verslagen van andere collega's wel gelezen dat sommigen, door het niet kunnen vinden van het restaurant het afscheidseten missen. Kreeg het even benauwd dat het mij ook zou gebeuren. Had daarom voor iedereen een Chinees berichtje geregeld 'waar ze naartoe moesten, met tijd en plaats'). De gerechten zijn werkelijk geweldig; koude groentes, koude vlees- en visvoorgerechten. Daarna Chinese hamburgertjes, Peking eend en andere vleesgerechten. Daarna koude zoete hapjes als dessert. Niets begrijpend kijken we naar de bakjes 'water', waar wij onze handen in willen wassen. 'Oooooh Nooooooh', Wang Xiang doet ons even later voor (net zoals hij al eerder voorgedaan heeft hoe je de Chinese hamburgertjes maakt) hoe het hete gecarameliseerde fruit hierin wordt afgekoeld. Zo proeven we slechts een aantal van de 120 gerechten en 30 toetjes die keizerin Cixi hier eeuwen geleden heeft gegeten.

De groep had besloten dat bij dit afscheidseten (de laatste keer dat de groep compleet bijeen is) mijn afscheidscadeau gegeven moest worden. En ja hoor; van mijn Chinese koffer was niets meer over (zelf overdag al bijna op het punt gestaan een nieuwe te kopen ...). Iedere keer als een van de mannen mijn koffer uit/in de bus/trein tilde brak er weer een onderdeel af. Ik krijg een nieuwe compleet met 2 knalroze strikken en een gevulde envelop. En een Chinees vlaggetje om me als een echte Chinese tourleader te gedragen. Dat laatste is me al vaker als tip van de hand gedaan, dus ik denk dat de groepen zo'n geel uitschuifvlaggetje wel missen. Maak dus maar het grapje dat ik nu naar huis kan en dat ze verder van mij niets meer hoeven te verwachten omdat ik mijn fooi al binnen heb! We nemen taxi's naar het hotel terug, om bij To Fu Lou onze drinkactie voort te zetten.

7/10
Om 06.45 uur in de lobby om de eerste 4 op een taxi naar het vliegveld te zetten. Een 5-tal is ook vroeg opgestaan om hen uit te zwaaien. Twee groepsleden komen net te laat, als de taxi's al vertrokken zijn ... lullig. Ik blijf nog even wakker omdat de eerste 6 hun bagage al op mijn kamer willen zetten, ontbijten en op stap gaan. Ik ga nog een uurtje naar bed voordat de rest de bagage komt brengen. Slenter door de hutongs naar de metro en blijf me verbazen over de mensen die in pyjama op straat lopen. OK, als je wc op de hoek van de straat is ... maar ook in de nachttrein komen Chinezen gekleed in pyjama de trein op! Op naar de Silk Market. Mag van mezelf ruim inkopen. Maar ik vind het vandaag absoluut niet. Irriteer me aan de volledig opgedofte Chinese dames, die eerst eens diep rochelen en vervolgens van zich aftuffen. De mensen die tegen me oplopen, de verkopers die me vastpakken 'you look!', 'you buy!'. Ik moet niets, dus zak ik bij Sammies neer voor een koffie met brownie, de horde mensen volgend die wel met grote volle zakken voorbijkomen.

De hutongs naast het hotel zijn bijna allemaal weg. Plaatsgemaakt voor een brede 6-baans weg midden door de stad. In de paar maanden dat ik hier niet ben geweest hebben ze hard doorgewerkt; het is onherkenbaar veranderd en af! Nu zijn ze volop bezig met de bouw van nieuwe hoogbouw. De taxi's nemen nu standaard de snelle ringweg, helaas is het ook een stukje om en betaal ik al 1/3 tot de helft meer.

Rustig terug richting hotel. Ben net aan het onderhandelen met mijn vriendin van To Fu Lou over een van haar nep-vissen voor een groepslid (hij is de laatste dag jarig en loopt de hele reis al aan me te vragen waar hij kan vissen ...) als mijn telefoon gaat. Van twee groepsleden is hun portemonnee is gestolen. Pasjes hebben ze al laten blokkeren, maar hadden ook net $200 gewisseld. Met de taxi ga ik mee naar het speciale politiebureau voor 'Alien businesses'. Een hand blokkeert de weg 'Where are you going?'. Nergens heen blijkt even later, want een briefje in het kantoor ernaast, waar we na enig aandringen naar binnen mogen, vertelt ons dat we nu aan de andere kant van de stad moeten zijn.

Weer een taxi. Taxichauffeur kan het adres niet 1,2,3 vinden. 'Mingtian!'. Hoezo morgen?! Ook hier mogen we na lang aandringen via de achterkant van het gebouw naar binnen. Een bewaker wil ons niet begrijpen, maar een Duitssprekende jongen doet zijn best voor ons. Wij blijven in de lobby als hij iemand 'boven' regelt. Het is inmiddels over half vier en we hebben om 16.15 uur met de groep in de lobby afgesproken voor vertrek naar het treinstation ...

Een dame komt. Stelt verschillende vragen. Er moet een formulier 'Lost Property' ingevuld worden, maar die moet eerst weer boven gehaald worden.Er mag geen geldbedrag genoemd worden op het formulier. Kopie van het paspoort is nodig (gelukkig hebben we die bij de hand). Het woord 'stolen' moet vervangen worden door 'missing'. En ze willen een brief/fax van onze agent ontvangen. Bureaucratische systeem valt dus nog best mee. Helaas is agent Ai Dong niet mobiel bereikbaar. Mijn voorstel om alles voor te bereiden en dat Ai Dong het morgen verder afwerkt, wordt natuurlijk verworpen! Ik weet te melden dat Ai Dong me staat op te wachten in het hotel, dus proberen we het daar nog eens per telefoon. Als Ai Dong echter hetzelfde voorstel doet wat ik deed, is het goed. Ai Dong meldt de dame ook nog eens dat wij met spoed terug moeten naar het hotel, hij is helemaal in de stress (bij aankomst in Beijing ook al). Maar ik weet dat we ruim de tijd hebben, dus ben aardig relaxed. Bel een groepslid of zij de bus alvast willen inpakken en ook mijn spullen van de kamer willen halen. Toch wel handig dat mobieltje (nogmaals dank Henk!) We nemen afscheid van twee groepsleden, die bij hun dochter in Beijing zullen blijven. Daarna vertrekken naar het treinstation. We moeten zelfs nog wachten voor we naar de trein mogen! Rustige nacht. Heb niet veel zin in kletsen, dus begin eindelijk aan mijn boek. Ik ga nog proberen om het uit te lezen deze reis!

8/10
08.16 uur stipt komen we aan. De NS kan nog een voorbeeld nemen aan de Chinese spoorwegen. Vertrek en aankomst overdreven punctueel! Helaas geen transferbusje om ons naar het hotel te brengen. Ben geïrriteerd. Vooral omdat een chauffeurtje achter mijn gat aan blijft lopen, terwijl ik hem heb gezegd te wachten. Ik loop naar de plek waar ik de bus verwacht, niets. Een kwartier vind ik lang genoeg om te wachten en ga dus toch maar met de kontklever mee. Ben laaiend (juist, omdat ik weet dat de laatste groep ook geen transfer heeft gehad). Misschien ben ik nog wel het meest boos omdat ze de hoorn erop gooiden toen ik belde om te checken of ze wel een bus hadden gestuurd ...

Groep kijkt me met verwonderde ogen aan. Of ze hebben me nog nooit kwaad gezien, of ze vragen zich af waar ik me druk om maak. En inderdaad maakt het voor hen geen verschil, er is een bus die hen naar het hotel brengt. Doe mijn infopraatje, maak de informatievellen en ga douchen. Wil even niets! In de middag ga ik wandelend naar de andere kant van de stad (slechts een uur). Loop tegen de Tweeling pagoda's aan (uit de Song Dynasty, 7 lagen en ca 33,5 meter hoog), ik vind ze nergens terug in de boeken. Ben erg tevreden met mezelf dat ik vandaag een tuin bezoek die ik nog niet eerder heb bezocht. Ou Yuan (=coupling's retreat garden). Het miezert en dus heeft ook de tuin een troosteloos iets. Er staan een paar bomen met gele bloemetjes die heerlijk geuren. Ga naar het theehuis op de 2e etage (in China is de benedenverdieping altijd de 1e etage!) en krijg een privé-voorstelling van een zingende dame met Chinese banjo. Als ik later aan mijn bloemetjesthee zit, hoor ik de klanken van de voorstellingen die ze voor de voorbijkomende (2) groepen geeft. Lekker inzakken met uitzicht op de grijze daken van de prieeltjes en corridors, groene bomen en de vijver.

Om 19.00 uur verzamelen in de lobby voor gezamenlijk eten; de hele groep gaat weer mee! Besluit om naar een mooi oud traditioneel restaurantje te gaan. Passen helaas niet allemaal aan 1 tafel, de gerechten komen langzaam, met lange tussenpozen en het zijn te kleine schalen. Drank bijbestellen is een drama … Ben dus weer de hele avond aan het regelen i.p.v. een relaxte avond. Volgende keer gewoon weer naar de simpele recht-toe-recht-aan simpele chinese tl-lampen eettent.

Daarna gaan we met de hele groep naar de kapper voor een wasbeurt en massage; prijzen liggen hier 3x hoger dan in Lijiang. Maar het is de moeite! Een groepslid houdt niet van gefrunnik aan zijn lichaam en gaat tekeer als persfotograaf. Ik ga met een ander groepslid naar een andere kapper, omdat hij zijn haar ook wil laten knippen, maar hij twijfelt nog; 'ik ga liever naar de tandarts dan naar de kapper'. Nou, persoonlijk laat ik toch 10x liever mijn haar verknippen dan …

Goede massage; eerst 10 á 15 minuten water met shampoo op het hoofd – ineens heb je een vinger in je oor (wordt gratis meegenomen!) – vervolgens wordt je meegenomen naar een 'lig'wasbak. Ook hier wordt opnieuw langdurig een soort van massage-uitwas-procedure gedaan. Mag je daarna terug naar je stoel om vervolgens je schouders, rug, armen en vingers te laten masseren. Jammer, ditmaal geen gezichtsmassage omdat mijn 'wasmannetje' vindt dat mijn schouders te 'vast'zitten en die extra aandacht behoeven. Ja,ja. 'Dao-u'(=reisleider)-stress.

Peter meldt onder de massage dat hij zijn haar wel weer wil laten groeien … de illusie is snel voorbij als zijn kappertje enthousiast de (uitdun!) schaar in zijn haar zet. We gaan Tom's pub in, de plek waar de hedendaagse welbedeelde Chinese jeugd rondhangt. Een aantal belandt op de dansvloer. De Chinese bediende in glimmend-groene Heineken outfit (een wel heel strak en kort jurkje) is teleurgesteld omdat wij Nederlanders geen Heineken bestellen... Ik houd me niet aan de belofte om een keer te disco'en met de jongsten van het stel en duik om 00.30 uur mijn bed in.

9/10
Ik word om 10.30 uur wakker en voel me nog moe. Was wat kleren en ga op verzoek een Mahong-spel kopen voor de jarige job. Vraag me af welk stalletje en welk spel ze nu eigenlijk precies bedoelen … Zware onderhandeling, man wordt boos omdat ik te laag blijf met mijn prijs. Uiteindelijk blijkt de Engelse handleiding dan ook niet inclusief. Weer weglopen … een 3-tal Israëliërs volgen het toneelspel geïnteresseerd. Opnieuw roept de verkoper “Tai pianyi” (= veel te goedkoop) en ik weer “Bu ke nen ba” (=onmogelijk!) anders verkoop je het niet voor deze prijs. Zouden de Israëliërs het spel nu ook voor deze prijs hebben gekregen?!

Op zoek naar dumplings voor mijn ontbijt/lunch. Ik wil vegetarische. “You” (=hebben), dus ik ga er maar eens goed voor zitten. Bij de eerste hap blijken het dumplings met vlees en vis te zijn, geen stukje groente te bekennen. Discussies (combi van slecht chinees (ik) en slecht engels (zij)), want het gaat tenslotte om het principe. Het is een staatsrestaurant en dus gaat alles via een vast systeem. Natuurlijk moet ik voor een nieuw gerecht eerst opnieuw betalen en veel geduld te hebben. Uiteindelijk leer ik er weer een paar woorden bij; La djao (= chilisaus) en Da djao (=sojasaus).

's Avonds eten we met 10 man bij Yang Yang (onder andere geweldige dumplings). En gaan daarna naar de voorstelling in de Wangshi-tuin. En laat me overhalen tot een afzakkertje voordat ik bijtijds mijn bed in duik.

10/10
08.00 verzamelen in de lobby. We gaan eerst langs een zijdefabriek. Ben goed chagrijnig als de chauffeur daarna onvindbaar is en ruim op zich laat wachten. In Tongli ga ik de boot regelen, als de groep in het stadje rondloopt. Het irriteert me, de groep wil graag met de boot, het is dan ook geweldig weer, maar ik krijg de prijs absoluut niet naar beneden, terwijl ik vind dat de man veel te veel vraagt. Uiteindelijk krijg ik er Y50 vanaf … Slenter zelf ook nog een half uurtje door de niet-toeristen-straatjes van Tongli. De uur durende boottocht is heerlijk, mooi weer en iedereen lekker relaxed. Jammer, dat we van In Zhauzhuang van boord moeten.

We worden gedropt bij een vuilnisbelt. De uitleg waarom gaat aan me voorbij omdat de man, voor mij, onbegrijpelijke Chinese wartaal uitslaat. Ach, eindelijk 'ns iets avontuurlijks en de groep zit er niet mee. Later blijkt dat we op deze manier zonder betalen de stad in kunnen lopen. Om 17.30 uur komen we in Shanghai aan. Ik ben helemaal op en na mijn info-praatje en het nodige geregel, laat ik de groep alleen de stad ingaan en ga zelf vroeg naar bed.
11/10
Rustig aan opstaan. Ben net aangekleed als de eersten van de groep alweer aan mijn deur staan. Hmmm, gaat allemaal lukken vandaag. Regel een restaurant voor het afscheidseten en voor de verjaardag van het groepslid. Trakteer mezelf op een ijsje op de Bund, en bezoek slechts 2x Starbucks voor een bak koffie. Ga de rest van de dag shoppen voor 'verjaardags-aankleding' van de eetkamer. Thema wordt vissen omdat de jarige de hele reis door over niets anders heeft gepraat. We hebben dan ook een geweldig kado gevonden in Zhauzhuang; een zingende vis 'Put me back into the water'. Vandaag vind ik de bijbehorende slingers in de vorm van vissen en uiteindelijk vind ik de typische Chinese straatvlaggetjes waar ik 'Happy Birthday' op kladder. Verder weet ik eindelijk de kleine ballonnen te vinden, die volgens Chinese traditie aan een kado horen te hangen en kapot getrapt moeten worden. Zelf vind ik de fun-crackers helemaal het einde, met een knal schiet er een heleboel confetti in het rond! Het zal wel een zooitje worden morgenavond.

Snel naar het Shanghai Centre waar ik met een stel naar Acrobatiek-show ga. Ben blijkbaar niet enthousiast geweest tijdens mijn info-praatje: nieuwe zaal, traditionele acrobatiek; messen werpen, man in ton. Tweetal vindt het geweldig en vraagt zich af waarom ik niet meer mensen heb geprobeerd mee te krijgen. Zal wel komen omdat ik moe was. Nu echter moeten ze lachen om mijn enorme inlevingsvermogen. Als een jong meisje haar rug dubbel klapt en de meest onnatuurlijke houdingen aanneemt, voel ik mijn hele lichaam … Na de show ga ik onder het mom van 'ik heb al gegeten' lekker vroeg terug naar het hotel.

12/10
Lekker lang op bed blijven liggen lezen. Dat boek gaat uitkomen. Ik wil mijn mail bekijken, echter in Hotmail wil het niet lukken. Nu hangt er de hele tijd al een Chinese dame over mijn schouder mee te kijken. 'You use Yahoo!'. Nee, ik moet Hotmail. 'You use Yahoo!'. Dwingender kan niet, waar bemoeit ze zich mee, ik wil mijn mail lezen en die staat niet in Yahoo!

Op weg naar de Bund gooi ik de plannen om; eerst op het dak van Starbucks een bak koffie halen. Heerlijk die westerse luxe, zittend in de warme zon. Voor me de groene bomen en gras van Renmin Park. Overal om me heen de imposante moderne (meer dan 50 etage) hoge gebouwen. En net als op de Bund, staan er her en der oude koloniale panden tussen. Her en der hoor je flarden muziek en verkeer, moeilijk beslissen wie er nu het meeste kabaal maakt. Daarnaast het geluid van de altijd aanwezige bouwactiviteiten. Schreeuwende reclameborden vechten eveneens om de aandacht, het zijn er echter zoveel dat je vergeet te kijken. Langzaam komen de eerste wolken en andere mensen om 'mijn' terras; tijd om op te stappen.

Slenterend over Nanjing Lu. Winkelen kan ik het niet noemen, omdat ik toch nooit iets vind als ik van mezelf 'ns veel geld mag uitgeven. Eet mijn teleurstelling weg door Japanse dumplings als ontbijt/lunch te gaan eten (blijft lekker) en heb daarbij een vaag gesprek met een Chinees; 'China is het meest veilige land op dit moment nu de USA Afghanistan bombardeert'. Na nog enkele China-ophemelende statements, vlucht ik naar de Bund. De Chinese vlaggen steken felrood af tegen de blauw/witte lucht, op ieder gebouw wappert minimaal 1 Chinese vlag. De rest van de middag ben ik bezig de eetkamer aan het versieren en om te bouwen. Gelukkig krijg ik hulp van de dames van de bediening bij het opblazen van 100 ballonnnen. Geslaagd avondje, dat we afsluiten met (typisch voor China) een avondje Karaoke. Heel enthousiast en erg vals.

Een kleine 4 uur slaap voordat we naar het vliegveld gaan om terug naar Amsterdam te vliegen.

Meer foto's in het fotoboek
Home





Copyright 2003 - Annet Blanken & Lode Broekman