's Avonds rijden we met 4 Engelsen anderhalf uur vanuit Turfan de woestijn in waar we tussen de zandduinen zullen overnachten. Het zand brandt onder onze voeten en we zakken er diep in weg. Bij het donker worden ontstaan meer en meer schaduwen rondom de kammen. Geweldige omgeving. Henry speelt gitaar en de rest 'zingt' de teksten mee. Minpuntje: bewolking! Er is geen ster of volle maan te zien en ook geen zonsopgang. Maar ook de eeuwige wind, die voortdurend zand onze richting opstuurt werkt niet echt mee.